W wyniku ustępstw cesarza po wojnie północnej i przemarszu wojsk szwedzkich, w konwencji z Altranstad z 1707r., zapewniono ewangelikom śląskim przywrócenie wolności wyznania. Cesarz zgodził się na budowę sześciu kościołów ŁASKI- jeden z nich został wybudowany w Miliczu. W tedy to w roku 1709 zaczęto budowę pierwszego na ziemiach milickich kościoła ewangelickiego, projektu G.Hoffmana z Oleśnicy. Świątynie ukończono w 1714r., z fundacji hrabiego Maltzana. Kościół orientowany na wschód, barokowy o konstrukcji ryglowej położonej na planie krzyża greckiego, jednonawowy z poligonalnie zakończonym prezbiterium i kwadratową wieżą od zachodu o wysokości 49m. Kościół pokryty jest dwu lub trójspadowymi dachami. Na parterze liczne przebudówki.

Wieża zakończona trójkondygnacyjnym hełmem, stanowi dominatę w układzie przestrzennym miasta. Surowe wnętrze bez ozdób rozdzielają trzy kondygnacje drewnianych empor. Cenne zabytki kościoła jak barokowa ambona i chrzcielnica z 1720 roku zostały przewiezione w roku 1955 do katedry poznańskiej. Organy 33-głosowe, o pięknym brzmieniu, ufundowane przez barona Salish w 1718 roku, wybudowane przez W. Sauera. Cały obiekt remontowany w latach 1968-1970, w roku 1999 wykonano gruntowny remont organów, oraz gruntowny remont elewacji zewnętrznej kościoła. Kościół od roku 1945 jest świątynią Rzymsko Katolicką pod wezwaniem Św. Andrzeja Boboli i pozostaje w gestii biskupa wrocławskiego, który niegdyś od roku 1290 do 1358 był właścicielem grodu kasztelani milickiej.